ارزیابی و تحلیل فضایی سرانه پارک های شهری (مطالعه موردی: منطقه ۶ شهر تهران)

اهمیت و نقش فضاهای سبز در حیات شهری، پایداری آن و تأثیر محیطی در سیستم شهری و بازده های مختلف اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی امری انکار ناپذیر است؛ به طوری که اندازه گیری و مدیریت سرانه فضاهای سبز شهری از مباحث مهم در برنامه ریزی و مدیریت شهری تلقی می شود. در این تحقیق، چارچوب یک مدل جدید به منظور اندازه گیری سرانه فضای سبز شهری در منطقه شش شهرداری تهران ارائه شده است. مدل پیشنهادی از دو بخش اصلی محاسبه فاصله شبکه ای، جاذبه و حوزه نفوذ فضاهای سبز تشکیل شده که برپایه سیستم اطلاعات جغرافیایی اجرا شده است. این مدل می تواند درزمینه پایش، تحلیل و اصلاح سرانه فضاهای سبز شهری به مدیران و برنامه ریزان شهری کمک کند. در این مدل سازی به جای فاصله اقلیدسی بر تحلیل شبکه و فاصله شبکه ای- که واقعی تر به نظر می رسد- تأکید شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد نواحی2 و 5 منطقه مورد مطالعه ازنظر برخورداری از میزان فضای سبز شهری، در وضعیت نیمه­برخوردار و اکثر بلوک­های جمعیتی نواحی 1، 3 و 6 در وضعیت محروم قرار دارند. بنابراین، این پژوهش به دلیل نامتعادل بودن فضاهای سبز شهری در این منطقه، ضرورت توجه مدیریت شهری به منظور افزایش سرانه ها و رسیدن به حد استاندارد را توصیه می کند.